دو نظریه هست:

 

برخی می گویند گفتگو نکنیم،صحبت نکنیم،اشکالات و سؤالات را پاسخ ندهیم تا کدورت و ناراحتی پیش نیاید.

 

گروهی دیگر می گویند باید صحبت کنیم و به سؤالات پاسخ دهیم تا اینکه بتوانیم به هم نزدیکتر شویم و نقاط مبهم و نامشخص برایمان روشن شود. و در پرتو "گفتگوهای سالم" و "دانش" هست که اندیشه ها و دلها به هم نزدیک می شود.

 

من طرفدار نظریه دوم هستم. نگفتن و ندانستن و جاهل بودن نسبت به مسائل، هیچ وقت مشکلی را حل نکرده است.

 

قرآن کریم می فرماید:

 

" فبشر عباد     الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله و اولئک هم اولو الالباب" (زمر/17و18) صدق الله العلی العظیم

 

"پس به بندگانم بشارت بده        آنهایی که سخن را می شنوند و از بهترین آن پیروی می کنند.آنها کسانی اند که خدا آنها را هدایت کرده و آنها اهل خردند." راست گفت خدای بزرگ و بزرگمرتبه.

 

پس کسانی که اهل تحقیق باشند و بدون تعصب سخنان را بشنوند و بهترین سخن را انتخاب کنند اولا خدا به آنها بشارت داده و ثانیا آنها را هدایت یافته خوانده و ثالثا آنها را مفتخر به لقب زیبای اهل خرد کرده است.

 

شما طرفدار کدام نظریه هستید؟

نوشته شده در پنج شنبه 89/1/26ساعت 3:24 صبح توسط برهان شیعه نظرات ( ) |